ਜਦੋਂ ਲੇਖਕ ਦੇਵ ਦੀ ਕਿਤਾਬ 'ਦੂਸਰੇ ਕਿਨਾਰੇ ਦੀ ਤਲਾਸ਼' ਛਪ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਨੂੰ ਮਿਲ਼ਣ ਗਿਆ।
ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੇਖਕ ਉਪੇਂਦਰ ਨਾਥ ਅਸ਼ਕ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਆਪਣੀ ਕਿਸੇ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਮੁੱਖ-ਬੰਦ ਲਿਖਵਾਉਂਣ ਲਈ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਖਰੜਾ ਡਾ: ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੀਵਾਨਾ ਨੂੰ ਦੇ ਗਏ। ਅਸ਼ਕ ਸਾਹਿਬ ਗਾਹੇ-ਬਗਾਹੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਚੱਕਰ ਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਡਾ: ਦੀਵਾਨਾ ਸਾਹਿਬ ਟਾਲ਼ਦੇ ਰਹੇ। ............
ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਸ਼ਕ ਨੇ ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ ਜੇ ਮੁੱਖ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਲਿਖਣਾ ਤਾਂ ਖਰੜਾ ਵਾਪਸ ਹੀ ਕਰ ਦਿਓ!”
..............
ਡਾ: ਦੀਵਾਨਾ ਉਹਨੀਂ ਦਿਨੀਂ ਲਾਹੌਰ ‘ਚ ‘ਕਪੂਰਥਲਾ ਹਾਊਸ’ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਚੁਬਾਰੇ ‘ਚ ਰਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਨ।
“ਲਉ! ਲੈ ਜਾਓ,” ਕਹਿ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਖਰੜਾ ਉਪਰੋਂ ਹੀ ਵਗਾਹ ਕੇ ਥੱਲੇ ਮਾਰਿਆ ਜੋ ਹੇਠਾਂ ਖੜ੍ਹੇ ਅਸ਼ਕ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ‘ਚ ਆ ਡਿੱਗਿਆ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਫ਼ਿਰਾਕ ਗੋਰਖਪੁਰੀ ਸਾਹਿਬ ਸਾਹਿਰ ਲੁਧਿਆਣਵੀ ਦੇ ਘਰ ਠਹਿਰੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਰਾਇਲਟੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲ਼ਦੀ।ਇਤਫ਼ਾਕ ਸੀ ਕਿ ਉਸੇ ਵੇਲ਼ੇ ਸਾਹਿਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਵੱਲੋਂ ਰਾਇਲਟੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਮਨੀਆਰਡਰ ਆ ਗਿਆ।
.......
ਸਾਹਿਰ ਨੇ ਹੱਸ ਕੇ ਆਖਿਆ, “ ਦੇਖੋ ਫ਼ਿਰਾਕ! ਹਮੇਂ ਤੋ ਰਾਇਲਟੀ ਮਿਲਤੀ ਹੈ।”
........
ਫ਼ਿਰਾਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਇੱਕ ਸਿਗਰੇਟ ਸੁਲਗਾਇਆ ਤੇ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਕਸ਼ ਲੈ ਕੇ ਬੋਲੇ, “ ਹਾਂ ਬੇਟਾ! ਇਤਨੀ ਹਲਕੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਕਰੋਗੇ ਤੋ ਯਹੀ ਹੋਗਾ।”
