ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਸਾਰਿਕਾ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਕਨ੍ਹਈਆ ਲਾਲ ਨੰਦਨ ਨੇ ਅਜੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਲੈਣ ਲਈ ਭੇਜਿਆ। ਨਾਲ਼ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਆਖਿਆ’ “ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਨੇ ਰਸੀਦੀ ਟਿਕਟ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਇਸ਼ਕ ਲਿਖੇ ਹਨ, ਇਹ ਘੱਟ ਜਾਪਦੇ ਹਨ, ਤੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਬਾਕੀ ਵੀ ਲਿਖ ਲਿਆਵੀਂ।”
.......
ਅਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਨੰਦਨ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਇਹੀ ਪਹਿਲਾ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ ਫੇਰ ਲਿਖ.... ਕਿ ਨੰਦਨ ਨੂੰ ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਇੱਕ ਇਸ਼ਕ ਵੀ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਦੋ ਨਸੀਬ ਹੋ ਗਏ ਨੇ, ਕੀ ਇਹ ਥੋੜ੍ਹੀ ਗੱਲ ਹੈ?”
ਰੇਡਿਓ ਲਈ ‘ਲੋਹਾ ਕੁੱਟ’ ਨਾਟਕ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ ‘ਚ ਖਹਿਬੜ ਨਾਲ਼ ਸਾਡੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿਚ ਇੱਕ ਗੰਢ ਪੈ ਗਈ! ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਗੰਢ ਨਹੀਂ, ਅਕਸਰ ਸਮਝ ਦੀ ਗੰਢ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਰੜਕ ਦੀ ਗੰਢ।----
ਇਸ ਪਿੱਛੋਂ ਮੈਂ ਨਾਟਕ ‘ਕੁਆਰੀ ਟੀਸੀ’ ਲਿਖਿਆ। ਦੁੱਗਲ ਨੇ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਮੋੜ ਦਿੱਤਾ। ਅੱਠ ਮਹੀਨੇ ਨਾ ਮੈਂ ਕੋਈ ਨਾਟਕ ਲਿਖਿਆ ਨਾ ਦੁੱਗਲ ਨੇ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਨਾਟਕ ਬਰੌਡਕਾਸਟ ਕੀਤਾ।
.......
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਨੇ ਆਖਿਆ, “ ਨਾਟਕ ਲਿਖਣਾ ਭੁੱਲ ਗਿਐਂ ਨਾ? ਕੋਈ ਲਿਖਿਆ ਈ ਨੀ ਨਾਟਕ?”
.......
“ਨਹੀਂ।”
.........
“ ਫਿਰ ਤੂੰ ਨਾਟਕਕਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਜਿਹੜੇ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਨਾਟਕ ਦੇ ਭੈੜਾ ਆਖੇ ਜਾਣ ਉੱਤੇ ਨਾਟਕ ਲਿਖਣੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਵੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੌਣ ਕਲਾਕਾਰ ਮੰਨੇਗਾ? ਲੋਕ ਮੇਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਭੈੜਾ ਆਖਦੇ ਨੇ, ਫੇਰ ਵੀ ਮੈਂ ਲਿਖਦਾਂ--”
...........
ਗੱਲ ਠੀਕ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਗ਼ੁੱਸਾ ਕਿਸ ਉੱਤੇ? ਦੁੱਗਲ ਉੱਤੇ ਕਿ ਨਾਟਕ ਉੱਤੇ?
------
ਇਹਨੀਂ ਦਿਨੀਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਨਾਟਕ ਲਿਖਿਆ: ਦੋ ਅੰਨ੍ਹੇ। ਦੁੱਗਲ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸ ਕੀਤਾ। ਅਖ਼ਬਾਰ ਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛਾਪਿਆ: ਦੋ ਅੰਨ੍ਹੇ --- ਲੇਖਕ ਗਾਰਗੀ, ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਦੁੱਗਲ।
...........
ਰੇਡਿਓ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਿਚ ਮਖੌਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋ ਅੰਨ੍ਹੇ – ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ ਤੇ ਬਲਵੰਤ ਗਾਰਗੀ।
ਆਚਾਰੀਆ ਰਾਮ ਚੰਦਰ ਸ਼ੁਕਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਲਾਲਾ ਭਗਵਾਨ ਦੀਨ ਅਤੇ ਬਾਬੂ ਰਾਮ ਚੰਦਰ ਵਰਮਾ ਜੀ ਨਾਲ਼ ਜੇਠ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਭਿਅੰਕਰ ਗਰਮੀ ਦੌਰਾਨ ਲਖਨਊ ਦੇ ਅਮੀਨਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਪਾਰਕ ਵਿਚ ਇੱਕ ਸ਼ਰਬਤ ਵਾਲ਼ੀ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਗਏ। ਸ਼ਰਬਤ ਇੱਕ ਬਦਸੂਰਤ, ਕਾਲ਼ੀ-ਕਲੂਟੀ ਜਿਹੀ ਅਧਖੜ੍ਹ ਉਮਰ ਦੀ ਸੁਆਣੀ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਰਬਤ ਦੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਉਸਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਮੰਗ ਲਏ। ਲਾਲਾ ਜੀ ਤੇ ਵਰਮਾ ਜੀ ਨੇ ਏਨੇ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।................
ਏਸੇ ਗੱਲ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮਿੰਨ੍ਹਾ-ਮਿੰਨ੍ਹਾ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ੁਕਲ ਜੀ ਬੋਲੇ, “ ਦੇ ਦਿਓ! ਦੇ ਦਿਓ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸੇ, ਇਹ ਏਨੇ ਬਹੁਤੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੇ, ਤੇ ਨਾਲ਼ੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ 'ਸ਼ਰਬਤ-ਏ-ਦੀਦਾਰ' ਦੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।”
...............
ਅਨਪੜ੍ਹ ਔਰਤ ਤਾਂ ਭਲਾ ਕੀ ਸਮਝਦੀ, ਲਾਲਾ ਜੀ ਤੇ ਵਰਮਾ ਜੀ ਹੱਸ-ਹੱਸ ਲੋਟ-ਪੋਟ ਹੋ ਗਏ।
ਈਰਾਨ ਦੇ ਸੁਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੇਖਕ ਸ਼ੇਖ਼ ਸਾਅਦੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇਕਾਂਤ-ਵੱਸ ਹੋਕੇ ਮਾਰੂਥਲ ਵੱਲ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰੇ ।
