Sunday, January 31, 2010

ਤਨਦੀਪ ‘ਤਮੰਨਾ’ – “...ਦੱਸੋ ਭਲਾ! ਉਮਰਾਂ ‘ਚ ਕੀ ਰੱਖਿਐ...” – ਗੁਰਚਰਨ ਰਾਮਪੁਰੀ

ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੇਖਕ ਗੁਰਚਰਨ ਰਾਮਪੁਰੀ ਜੀ 81 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਦੋਸਤਾਂ-ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਵਧਾਈਆਂ ਦੇਣ ਲਈ ਫ਼ੋਨ ਕੀਤੇ।

........

ਦੋਸਤ ਆਖਣ ਲੱਗੇ, ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਰਾਮਪੁਰੀ ਸਾਹਿਬ! 81 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਹੋ ਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ??

.........

ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲ ਤੇ ਹਾਜ਼ਰ-ਜਵਾਬ ਰਾਮਪੁਰੀ ਸਾਹਿਬ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ, ਦੇਖੋ ਬਈ! ਜਦੋਂ ਮੈਂ 61 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਏਕਾ ਅੱਗੇ ਲਾ ਕੇ ਛੀਕਾ ਪਿੱਛੇ ਲਾ ਕੇ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਮਸਾਂ 16 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਹਾਂ। ਹੁਣ 81 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਮੈਂ ਉਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਏਕਾ ਅੱਗੇ ਤੇ ਆਠਾ ਪਿੱਛੇ ਲਾ ਸੋਚ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਤਾਂ ਦੋ ਸਾਲ ਹੀ ਹੋਰ ਵਧੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਅਜੇ 18 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੋਇਆ ਹਾਂ।

*******

(ਸਰੋਤ: ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਸੂਤਰ)



Saturday, January 23, 2010

ਗੁਰਦਰਸ਼ਨ ਬਾਦਲ – ਗੁਰੂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟੱਪਣੇ...ਚੇਲੇ.....???

ਇੱਕ ਉਸਤਾਦ ਗ਼ਜ਼ਲਗੋ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਗਿਰਦ ਨੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ: ਉਸਤਾਦ ਜੀ! ਤੁਸੀਂ ਸਾਲ ਚ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਕਹਿ ਲੈਂਦੇ ਹੋਂ?

............

ਉਸਤਾਦ ਜੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ: ਇੱਕ ਸਾਲ ਚ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ...ਜਾਂ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਚਾਰ। ਤੇ ਤੂੰ?

..........

ਸ਼ਾਗਿਰਦ: ਉਸਤਾਦ ਜੀ! ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਹਰ ਵੇਲ਼ੇ ਗ਼ਜ਼ਲ ਔੜਦੀ ਐ। ਦੇਖ ਲਓ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਖਾਨੇ ( Toilet ) ‘ਚ ਬੈਠਾ ਵੀ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਕਹਿ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ।

.........

ਉਸਤਾਦ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ: ਹੂੰ! ਅੱਛਾ!! ਤਾਂ ਹੀ ਤੇਰੀਆਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਖਾਨੇ ਵਰਗੀ ਬਦਬੂ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ!

Friday, January 15, 2010

ਬਲਵੰਤ ਗਾਰਗੀ – ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਲਿਖਣੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ – ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ

ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖਦਾ, ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਭੇਂਟ ਕਰਦਾ। ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਐਮ.ਏ. ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖਦਾ। ਸਵੇਰ ਸਾਰ, ਪਿੱਪਲ ਪੱਤੀਆਂ, ਟੋਏ ਟਿੱਬੇ, ਦੇ ਮੁੱਢ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨਾਂ ਇਉਂ ਲਿਖਿਆ:

ਕਰਤਾ: ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ

ਐਮ.ਏ. (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ)

ਆਨਰਜ਼ (ਪੰਜਾਬੀ)

.........

ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ, ਕੀ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ?

.........

ਉਸ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਨਹੀਂ! ਕਿਉਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਤਿੰਨ ਸੌ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹਨ ਤੇ ਛੀ ਸੌ ਦੁੱਗਲ। ਐਮ.ਏ. ਲਿਖਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।

.........

ਮੈਂ ਆਖਿਆ, ਏਸੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਕੋਈ ਛੀ ਹਜ਼ਾਰ ਐਮ.ਏ. ਹਨ।

........

ਉਹ ਝਟ ਬੋਲਿਆ, ਪਰ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੁੱਗਲ ਤਾਂ ਇੱਕੋ ਹੈ ਨਾ?

...........

ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ਜੇ ਤੂੰ ਏਸ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ਼ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖਦਾ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਹੌਲ਼ੀ-ਹੌਲ਼ੀ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਦੁੱਗਲ ਵੀ ਇੱਕੋ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਫਿਰ ਨਾ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਲੋੜ ਪਵੇਗੀ, ਨਾ ਐਮ.ਏ. ਦੀ।




Sunday, January 3, 2010

ਬਲਜੀਤ ਬਾਸੀ - ਜੇ ਤੂੰ ਰਾਜੇਸ਼ ਖੰਨਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ.... – ਕੇਵਲ ਸੂਦ

ਇਕ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਇਕ ਵਧੀਆ ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਸਨ, ਕੇਵਲ ਸੂਦ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸੋਵੀਅਤ ਦੂਤਾਵਾਸ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਬੱਸ ਫੜ ਕੇ ਕੰਮ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨਇਕ ਵਾਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬੱਸ ਮਿੱਸ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਅਚਾਨਕ ਇਕ ਕਾਰ ਆਈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਗੂਠਾ ਦਿਖਾਉਣ ਤੇ ਰੁਕ ਗਈਕਾਰ ਦੀ ਚਾਲਕ ਇਕ ਮਹਿਲਾ ਸੀਉਸਨੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਰਾਈਡ ਦੇਣਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆਰਾਹ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ਗਵਾਰ ਗੱਲਾਂ ਹੋਈਆਂ

..........

ਮੰਜ਼ਿਲ ਪਹੁੰਚਣ ਤੇ ਉਤਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਕੇਵਲ ਸੂਦ ਨੇ ਕੁੜੀ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ,"ਤੁਹਾਡਾ ਨਾਂ ਕੀ ਹੈ?"

...........

ਕੁੜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਧਰਿਆ ਨਾਂ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ," ਰਾਜੇਸ਼ ਖੰਨਾ!"

..............

ਕੇਵਲ ਸੂਦ ਹੇਠ ਉਤਾਂਹ ਦੇਖੇ ਕਿ ਕੁੜੀ ਉਸ ਨਾਲ ਮਖੌਲ ਕਰ ਗਈ, ਐਵੇਂ ਐਕਟਰ ਦਾ ਨਾਂ ਦੱਸ ਗਈ

.............

ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਕੁੜੀ ਨੇ ਕੇਵਲ ਸੂਦ ਤੋਂ ਪੁਛਿਆ,"ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਨਾਂ"?

..............

ਕੇਵਲ ਸੂਦ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦਾ, ਉਸਨੇ ਝੱਟ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ, "ਵਹੀਦਾ ਰਹਿਮਾਨ!"