ਮੈਂ ਸੰਤ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ ਦੀ ਕੋਠੀ ਦੇ ਬਾਗ ‘ਚ ਬੈਠਾ ਸਾਂ। ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਡਾਹੀ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਾਂ। ਇਤਨੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬੁੱਢਾ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਝੁਕ ਕੇ ਫਤਹਿ ਬੁਲਾਈ ਤੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਭੁੰਜੇ ਬਹਿ ਗਿਆ।ਸੇਖੋਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, "ਕੀ ਗੱਲ ਐ ਬਾਬਾ?”
..........
ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਮਿੰਨਤ ਨਾਲ਼ ਆਖਿਆ, “ ਮਹਾਰਾਜ, ਮੇਰਾ ਮੁੰਡਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਵਿਚ ਨਕਲ ਕਰਦਾ ਫੜਿਆ ਗਿਐ। ਉਸਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਹੋ ਗਈ। ਤੁਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਫ਼ੀ ਦੇ ਦਿਓ।”
................
ਸੇਖੋਂ ਬੋਲਿਆ,: ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਮਾਮਲਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਦੋਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣਾ ਉਸ ਲਈ ਫਾਇਦੇਮੰਦ ਹੈ।”
...............
ਬੁੱਢਾ: ਉਹ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।
..............
ਸੇਖੋ: ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ।
..............
ਬੁੱਢਾ: ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਬੜੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਹੋਵੇਗੀ।
..............
ਸੇਖੋਂ: ਕੋਈ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੋ ਦੋ ਵਾਰ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਤੂੰ ਆਖ ਦੇਵੀਂ, ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਦੀ ਧੀ ਵੀ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਜ਼ਤ ਬਚ ਜਾਵੇਗੀ।
...............
ਬੁੱਢਾ: ਜੀ, ਉਸਦਾ ਸਾਲ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।
..............
ਸੇਖੋਂ: ਕਿਹੜਾ ਉਸਦੀ ਅੱਖ ਜਾਂ ਲੱਤ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ, ਮੇਰੇ ਕਈ ਸਾਲ ਮਾਰੇ ਗਏ ਹਨ।
ਸੇਖੋਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਬੁੱਢਾ ਧੀਰਜ ਨਾਲ਼ ਚਲਾ ਗਿਆ।
No comments:
Post a Comment